Met enige schroom betreed ik de tuin van Ahmet Taskan op Kanaleneiland Noord, niet vanwege Ahmet, maar omdat hij in twaalf kasten zo’n kwart miljoen bijen houdt. Dat zijn er best veel, dus ik had mij voorgenomen voorzichtig te zijn.
Ahmet stelt zich voor, maar hij stelt mij ook gerust. “Bijen zijn niet agressief, tenzij ze zich bedreigd voelen. Zelf ben ik in mijn leven vaak genoeg gestoken, maar dat gebeurt alleen als ik met de kasten bezig ben.”
Bovenop een winkeltje in de tuin zie ik de kasten. Er vliegen wel bijen rond, maar die hebben blijkbaar betere dingen te doen dan mij lastigvallen. Mijn ongerustheid verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Een imker dus, op Kanaleneiland. Daar wil ik meer van weten. Het interview kan gewoon in de tuin. Ahmet blijkt een enthousiaste verteller. “Mijn opa in Turkije hield ook bijen. Ik ging altijd met hem mee als hij met de bijen bezig was. Ik vond dat zo fascinerend: bijen vliegen weg, halen nectar, maken daar honing van. Die honing was heerlijk. Dat is me altijd bijgebleven. Toen wij zo’n twintig jaar geleden dit hoekhuis kochten met een grote tuin, had ik ineens de mogelijkheid om zelf bijen te gaan houden.”
IDEALE HOBBY
“Nadat ik een korte cursus had gevolgd, begon ik met één kast, later werden dat er zes of zeven en tegenwoordig staan er twaalf kasten op het dak. Bijenhouden is vooral leuk, het is niet vreselijk moeilijk en het kost ook niet al teveel tijd, de bijen doen het echte werk. Ideaal als hobby dus. Een kast levert in een goed jaar ongeveer 120 kilo honing op – dit jaar is dat door de koude zomer een stuk minder – dus je begrijpt dat familie, vrienden en buren nooit met lege handen vertrokken.”
“Een jaar of twee geleden, tijdens het ontbijt, met honing natuurlijk, bedachten we dat we een deel van de honing ook zouden kunnen verkopen. Mijn dochter heeft toen de website www.honingwinkel.nl gemaakt. Maar iedereen had het druk; ik met mijn werk, de kinderen met school. We verkochten af en toe eens wat, maar veel stelde het niet voor. Door corona werd dat allemaal anders. We hadden ineens zeeën van tijd en op een gegeven moment heb je alle Netflix-films wel zo’n beetje gezien.”
We besloten toen de website en de verkoopplannen nieuw leven in te blazen. Mijn dochter van 23 doet alles wat met de website te maken heeft, inclusief het betaalsysteem. Mijn zoons van veertien en vijftien hebben de marketing op zich genomen – vrijwillig, ze vinden het leuk om te doen. Mijn vrouw zorgt voor het voorraadbeheer en het verzendklaar maken. En ik houd me met de bijen bezig.”
OMZETGROEI
“Google ondersteunt mkb’ers met adverteren en daarom kregen we een uitnodiging om mee te doen aan een webinar. Mijn kinderen hebben daaraan meegedaan en al snel daarna verdubbelde de omzet en die is sindsdien blijven groeien. Om een indruk te geven, in maart 2020, toen corona begon en wij nog niet echt veel aan de website deden, was de omzet ongeveer vierhonderd euro per maand, in augustus 2021 18.000 euro. Zo zie je maar wat zichtbaarheid op internet voor gevolgen kan hebben.”
Voor ons als gezin is het nog steeds een hobby, al begint het inmiddels wel serieuze vormen aan te nemen. Nu verkopen we het overgrote deel via internet en een heel klein beetje vanuit de omgebouwde garage hier, maar mochten we naar een omzet van, pak ‘m beet, 30.000 euro per maand gaan, dan moeten we overwegen om misschien ergens een fysieke winkel te openen. Toen vorig jaar de omzet ineens fors begon te groeien, zijn we ook honing van anderen gaan verkopen, van een paar collega-imkers in Nederland, maar ook importeren we tegenwoordig honing, onder andere uit Nieuw-Zeeland, Turkije, België en Italië.”
LINDEHONING
Ahmet kan zeker genieten van het huidige succes, maar zijn hart gaat toch uit naar het bijenhouden zelf. “Bijenhouden is niet echt moeilijk en het kost niet al teveel tijd, wel heel fascinerend en leuk. In maart, als het zo’n twaalf of dertien graden is, beginnen de bijen te vliegen. Tot en met mei zijn er overal bloemen en Utrecht heeft ook nog eens een heel diverse flora. Eind mei win ik dan de bloemenhoning. In deze omgeving staan heel veel lindebomen, dus in augustus kan ik de lindehoning winnen. De honing van daarna is voor de wintervoorraad van de bijen zelf.”
“Af en toe moet je in de kasten kijken of er geen problemen zijn. Gelukkig heb ik nog nooit last gehad van ziektes in mijn kasten. Verder moeten de kasten twee keer per jaar worden schoongemaakt, een keer in het voorjaar en een keer in het najaar. Aan het eind van het seizoen maak ik de kasten klaar voor de winter. Ik moet dan controleren of er genoeg honing overblijft voor de winter, je kunt een kast dus nooit helemaal leeghalen. Opgeteld kost het me ongeveer een week per jaar en ook mijn vrouw en kinderen hebben er geen dagtaak aan.”
Zonder ook maar een keer gestoken te zijn, maar wel met een hoop nieuwe kennis over bijen en imkeren en met een potje honing, neem ik afscheid van Ahmet.
