27 mei 2025 – Dat baasje van mij hè, dat baasje is echt altijd maar bezig. Nooit gaat ze eens rustig even om zich heen zitten kijken en, nog veel belangrijker, om zich heen snuffelen en niets doen. Altijd maar dingen doen en als ze niets doet, dan ligt ze te slapen. Nu heb ik niet zo veel op dat slapen aan te merken, maar er is toch meer in het leven dan dingen doen die niet logisch zijn en slapen? Wat ik bedoel met niet logisch: ze zit dan uren naar een ding te kijken waar dingen op bewegen, maar die geen luchtjes hebben en dus niet echt kúnnen zijn. Een teeteevee heet dat? Of een telofoloon? Geen idee. Het is in ieder geval ontzettend saai en stom.
Tekst: Laura Vervaart – beeld: Manon Sas
En ik wil graag dat mijn baasje eens wat rustiger aan gaat doen. Niet snel een rondje wandelen, maar langzaam wandelen. Ze loopt wel voor hoor, daar niet van, het is alleen wel altijd maar wandelen en nooit eens gewoon stoppen, tenzij we naar het speelveld gaan. Daar stopt ze dan weer wel. Voor de rest? Weer wandelen. En als ik dan te lang sta te snuffelen? Dan zegt ze dat ik moet komen.
Nou, laatst had ik haar goed tuk hoor. Echt wel! Het plannetje was al dagen in de maak. Kijk, ik mag wel eens zonder riem lopen in het park. Ze zegt dat dat eigenlijk niet mag, maar soms dan doet ze dingen die niet mogen. En iedere keer als ik van de riem was, ging ik gewoon ontzettend goed luisteren naar haar en alle lekkere geurtjes die ik rook van dingen die ik op wilde eten, heb ik weerstaan. Na een paar weken, toen zag ik mijn kans. Ze was even aan het praten bij het grote grasveld en toen heb ik gewoon de pootjes genomen en ben rondjes gaan rennen, steeds een beetje verder. Uiteindelijk was ik helemaal aan de andere kant en toen riep ze en floot ze en riep ze nog een keer en ik heb niet geluisterd. Ik wilde namelijk dat ze zou komen.
Het duurde even, maar toen kwam ze. Ik ben weer gaan rennen, want dat is zo leuk. Even snel stoppen, wat rollen in het gras, snel opstaan als ze in de buurt kwam en hup weer door. Uiteindelijk heb ik me laten pakken hoor, maar ik had wel haar aandacht. Aan de lijn heb ik nog eens lekker gerold en met mijn mooiste puppy-oogjes naar haar gekeken. Ze begreep wat de bedoeling was: ook in het gras gaan zitten. Zo zaten we daar, eindelijk, naast elkaar in het gras in het zonnetje, kijkend naar de
