2 februari 2024 – Anne woont aan de Monnetlaan, is getrouwd en heeft twee jonge kinderen. Ze bespreekt in haar columns de ‘flat’-way of living.
Tekst: Anne Rietveld – Illustratie: Manon Sas
Whodunnit?
Hoewel je in hetzelfde gebouw woont, elkaar tegenkomt in de portiek, op de trap of bij de brievenbus: wat zich achter iemands voordeur afspeelt, blijft altijd een mysterie. Alhoewel, laatst werd ik erop gewezen dat als je op het toilet zit, je je onderburen kunt horen. Vaarwel privacy.
In de Monnetteflat hebben we een paar onopgeloste mysteries. De één wat minder sappig dan de ander. Zoals een verdwaald boodschappenkarretje dat een heel lange tijd voor de deur stond. Iemand die zijn snowboots wekenlang in de binnentuin heeft laten staan (en waarschijnlijk nú heel erg koude voeten heeft). Maar ook het verhaal van onze overbuurman, die graag drumde in zijn vrije tijd. Op een dag stond er een koper voor zijn deur. De koper had zijn drumstel op marktplaats gezien en kwam langs om het instrument op te halen. Zwaar geïrriteerd vroeg de buurman aan alle buren wie deze grap had uitgehaald. Whodunnit?
Of die keer dat er een dikke drol voor het hek naar de binnentuin lag. Het leverde enorm veel gesprekstof op. Was het een hond geweest? ‘Ja, maar een hond produceert toch niet zulke grote drollen?’ Was het iemand uit de flat geweest die zo nodig moest dat hij zelfs de binnentuin niet haalde? Of was het een random voorbijganger geweest, die te beschaamd was om ergens aan te bellen? Whodunnit? In ieder geval voelde niemand van de bewoners zich geroepen de drol op te ruimen, waardoor we toch wel een aantal weken geconfronteerd zijn met het mysterie van de drol en het feit hoelang het duurde voordat ‘ie helemaal verteerd was.
