20 november 2023 – Anne woont aan de Monnetlaan, is getrouwd en heeft twee jonge kinderen. Ze bespreekt in haar columns de ‘flat’-way of living.
In de bak
“Het speelgoed in de bak, het speelgoed in de bak, Hei-ja Victoria, het speelgoed in de bak”, zingt mijn dochtertje luidkeels als ik haar gevraagd heb haar speelgoed op te bergen. Ze heeft twee grote bakken waar ze al haar speelgoed met een flinke vaart in gooit. Opgeruimd staat netjes. We proberen ons appartement zo opgeruimd mogelijk te houden, al is dat met twee kleine kinderen en met twee ouders die er zelf ook wat van kunnen, nogal een onmogelijke taak.
We hebben ook een bak voor het kindervervoer. Als ik mijn kinderen in de bak heb gezet (geen zorgen: de bakfiets) rijden we regelmatig even langs de containers die voor de Monnetteflat staan. Luierzakken en vuilniszakken, met veel plezier opent mijn dochter de container en gooit de zakken er één voor één in. Dat wil zeggen: als we de containers al open krijgen. Maar wat wij soms aantreffen bij de containers, daar kan menig milieustraat in Utrecht niet tegenop. Verwaarloosde bankstellen, bureaustoelen, matrassen, kleden, lattenbodems en lampen.
Hoewel het niet echt bijdraagt aan een schoon straatbeeld, zitten er wel pareltjes tussen, al zeg ik het zelf. Vlak voor onze verbouwing moesten we wat ruimte maken. Op Marktplaats was er weinig animo, dus besloot ik een afspraak te maken bij de helden van het grofvuil. Een avond van tevoren hadden we netjes alles klaargezet bij de ondergrondse containers. Die avond brachten we door in een vrij lege woonkamer in de schemering van een bureaulamp. Toen we even later uit het raam keken, bleken vrijwel al onze spullen al meegenomen te zijn. One man’s trash is another man’s treasure.
Dus als je nog op zoek bent naar nieuwe inboedel, neem dan eens vrijblijvend een kijkje op de Monnetlaan, zou ik zeggen.
