3 februari 2025 – Een vriendin zei laatst dat ze het zo knap vond hoe wij het deden in ons appartement. Ondertussen wees ze naar de woonkamer en gebaarde naar ons. Wat ze bedoelde was: een gezin met twee kinderen dat op een oppervlakte van 80m2 leeft. Ik moest een beetje grinniken. Er wonen namelijk wel grotere gezinnen op dezelfde oppervlakte.

Tekst: Anne Rietveld – illustratie: Manon Sas

Maar er zijn wel een aantal dingen die je moet onthouden als je met een gezin in een appartement woont, wil je het een beetje ordelijk en leefbaar houden: ga de hoogte in, think out of the box (of liever: erin) en opruimgoeroe Marie Kondo.

Elke vierkante meter in ons appartement wordt benut. Spullen die we niet elke dag nodig hebben worden opgeborgen in kastjes die vlak onder het plafond hangen. Voordeel: je hebt nog voldoende loopruimte. Nadeel: het betekent wel dat we iedere keer de kruk erbij moeten pakken.

Dan het punt ‘think out of the box’. Onze salontafel is tegelijkertijd een opbergkastje en de eetbank is stiekem een ladekast. Speelgoed van de kids ligt in kisten en lades verstopt. Dat ziet er erg netjes uit, hoewel de kisten en lades zelf een verschrikking zijn om in te kijken en het soms erg lastig kan zijn om hét benodigde DUPLO-steentje te kunnen vinden. Zodra mijn kinderen gestopt zijn met spelen, loop ik als een soort stofzuiger erachter aan. Hoewel het misschien iets minder fanatiek mag, kan ik het tussentijds opruimen iedereen aanraden.

En wat zijn we blij met onze schuur. Toen mijn man en ik voor het eerst gingen samenwonen in een studio van 40m2, moesten we van twee inboedels er eentje weten te maken. Dat betekende compromissen sluiten. Zo had hij een laaf (ja, die van de Efteling) geërfd van zijn oma. De laaf was niet zomaar een laaf, maar multifunctioneel: het was ook een keukenrolhouder. Ik vond hem te groot en eng. Een object dat voor mij geen ‘joy sparked’. Ik raakte hem aan, bedankte hem en daarna zei ik hem gedag. Zoals Marie Kondo mij had geleerd. Maar daar stak mijn man een stokje voor en zijn motto werd “live and let laaf ”. Dus zo geschiedde het dat de laaf een mooie bestemming kreeg als wc-rolhouder in ons toilet. Inmiddels hebben we een schuur vol twijfelgevallen, maar als we er een jaar later nog steeds niet naar hebben omgekeken, dan gaan we op zoek naar een andere bestemming voor ze.